W końcu zakończyłem długie 2 lata studiów podyplomowych!

Uroczystość wręczenia dyplomów miała się odbyć 23 dnia, ale ponieważ w dniu powszednim nie wszyscy mogli uczestniczyć, z radością zorganizowano uroczystość w sobotę w formie skróconej.

Początkowo zacząłem od kompleksów związanych z wykształceniem (?), ale zdobywając tytuł magistra czuję satysfakcję, że w życiu coś osiągnąłem, a 2 lata spędzone na uczeniu się i nawiązywaniu kontaktów z wieloma osobami z różnych branż przyniosły mi wiele cennych doświadczeń.

Oczywiście na początku, ze względu na pandemię, nauka odbywała się zdalnie, co ograniczyło możliwości nawiązywania kontaktów, ale od drugiego semestru, dzięki wydarzeniom odbywającym się po pandemii, miałem okazję nawiązać kontakty i spędzić wiele znaczących chwil.

Nie pisałem pracy magisterskiej, ale biorąc udział w konferencji naukowej, miałem okazję napisać krótką pracę, dzięki czemu mogłem poznać tajniki pisania prac naukowych.

Na początku, szukając jedynie możliwości pogodzenia pracy z nauką, postanowiłem zapisać się do Szkoły Doktorskiej Informatyki i Technologii Integracyjnych Uniwersytetu Dankook.

• Zajęcia w sobotę (dzięki temu mogę się uczyć bez stresu i bez pytania szefa o pozwolenie).
• Niskie czesne (choć na kilku innych uczelniach są sobotnie zajęcia, czesne jest bardzo wysokie...
  Tanie czesne jest tylko dla zajęć w dni powszednie... ㅜ), a fakt, że można skończyć studia w 4 semestrach, a do tego stypendium w wysokości 40% (w praktyce płaci się ok. 3 mln wonów) - to wszystko było idealne dla mnie, zwykłego programisty utrzymującego się z pracy.

Jestem świeżo upieczonym magistrem (?), ale wierzę, że zdobyte wykształcenie w przyszłości otworzy mi nowe możliwości. Choć studia skończyłem, zamierzam nadal uczestniczyć w wydarzeniach organizowanych przez uczelnię i kontynuować budowanie sieci kontaktów z ludźmi, których poznałem.

Chciałem napisać więcej, ale lenistwo wzięło górę. Sporadycznie dodawałem wpisy, ale w końcu udało mi się postawić kropkę nad „i” w mojej przygodzie ze studiami podyplomowymi, co napawa mnie dumą i lekkim smutkiem.

Na koniec dodaję jeszcze fotkę, którą wrzuciłem na początku...